Hringavitleysa Guðna á landamærunum

Fyrr­ver­andi formaður Fram­sókn­ar­flokks­ins skrifaði pist­il hér á dög­un­um um landa­mæra­mál þar sem hann krafðist svara frá mér og úr­bóta strax. Ég verð vita­skuld við góðum ósk­um hans. Guðni Ágústs­son skrif­ar þar: „Um 7% allra flug­f­arþega í Kefla­vík koma þannig inn til lands­ins und­ir nafn­leynd. Það er þægi­leg leið fyr­ir glæpa­geng­in.“

Þetta er áhyggju­efni og því miður ekki nýtt vanda­mál. Þar heng­ir fyrr­ver­andi ráðherr­ann þó bak­ara fyr­ir smið með því að benda á Schengen en ekki þá rík­is­stjórn sem hann studdi dyggi­lega sl. sjö ár.

Frum­varp um farþega­upp­lýs­ing­ar

Guðni virðist hafa gleymt sér við skrif­in og ekki tekið eft­ir um­fjöll­un um aðgerðir nýrr­ar stjórn­ar. Fyrsta frum­varp sem ég lagði fram á þingi sem dóms­málaráðherra varðar aðgang stjórn­valda að farþega­upp­lýs­ing­um, ein­mitt og akkúrat til að taka á þess­um vanda. Ný lög munu skylda öll flug­fé­lög til að veita farþega­upp­lýs­ing­ar. Og ekki stend­ur Schengen í vegi fyr­ir að málið verði af­greitt.

Ég játa að ég er hrif­in af áhuga Guðna á landa­mær­un­um og hygg að hann geti nú andað létt­ar. Ný rík­is­stjórn er nefni­lega ekki ein­ung­is meðvituð um þann vanda sem við er að etja held­ur hef­ur burði til að bregðast við. Kannski gild­ir það sama um okk­ur í Viðreisn og Fram­sókn forðum: ár­ang­ur áfram og ekk­ert stopp. Verk­leysi kyrr­setu­stjórn­ar­inn­ar er okk­ur fjarri skapi.

Aðgerðir gegn skipu­lögðum brot­um

Rík­is­stjórn­in hef­ur haf­ist handa við að fjölga í lög­regluliði lands­ins og styrkja lög­gjöf gagn­vart skipu­lögðum glæpa­hóp­um. Ég hef t.d. mælt fyr­ir frum­varpi um end­ur­heimt af ávinn­ingi af af­brot­um.

En Guðni skrif­ar: „Sof­andi flýt­ur landið okk­ar að feigðarósi. Eit­ur­lyf­in flæða inn og enn er lítið gert, seg­ir lög­reglu­stjór­inn“ og vís­ar þar í lög­reglu­stjóra Suður­nesja. „Þótt hinn nýi dóms­málaráðherra hafi bæði mennt­un og starfs­reynslu tal­ar hann eins og þessi þróun sé óhjá­kvæmi­leg,“ seg­ir fyrr­ver­andi land­búnaðarráðherra.

Skipu­lagðir brota­hóp­ar leita þangað sem best er að at­hafna sig. Af þeirri ástæðu hef­ur áhersla mín þessa fyrstu mánuði eft­ir að ég tók við sem dóms­málaráðherra verið á að efla lög­reglu og styrkja hana til að tryggja ör­yggi fólks í land­inu. Það er hægt að bregðast við þess­ari þróun af þunga. Og það ger­ir þessi rík­is­stjórn. Ég mun þannig leggja fram frum­varp í haust um aukn­ar heim­ild­ir lög­reglu til að taka á skipu­lögðum brot­um.

Frum­varp um aft­ur­köll­un vernd­ar

Frum­varp mitt um aft­ur­köll­un alþjóðlegr­ar vernd­ar hjá þeim sem ger­ast sek­ir um al­var­leg af­brot er nú til meðferðar á Alþingi. Í því fel­ast skila­boð um að menn sem hér hafa fengið vernd viti að þess­um rétti fylg­ir ábyrgð. Ég hef sömu­leiðis sett af stað vinnu við að betr­um­bæta reglu­verk um dval­ar­leyfi. Þá er vænt­an­legt frum­varp í haust til að koma í veg fyr­ir það ófremd­ar­ástand sem rík­ir í fang­els­um þar sem nú er vistað fólk sem á að vísa úr landi, ein­fald­lega vegna þess að eng­inn ann­ar staður er til. Með brott­far­ar­stöð væri sú öm­ur­lega staða leyst, en þar verður hægt að vista fólk sem hef­ur fengið synj­un um alþjóðlega vernd en er ósam­vinnu­fúst um að fara af landi. Raun­ar er það svo að ís­lensk stjórn­völd hafa frá 2008 verið skuld­bund­in til að tryggja slíka brott­far­ar­stöð skv. Schengen. Ísland er ein­hverra hluta vegna eina Schengen-ríkið sem ekki hef­ur neitt slíkt úrræði. Svar síðustu rík­is­stjórn­ar var þess í stað að vista hæl­is­leit­end­ur í fang­elsi. Brott­far­ar­stöð er aug­ljós­lega mannúðlegri leið en að fylla fang­elsi lands­ins af fólki sem ekki hef­ur verið dæmt fyr­ir neinn glæp.

Rík­is­stjórn­in hyggst jafn­framt af­nema sk. 18 mánaða reglu sem ger­ir að verk­um að út­lend­ing­ar sem sótt hafa um alþjóðlega vernd fá sjálf­krafa dval­ar­leyfi af þeirri ástæðu einni að málsmeðferð hef­ur dreg­ist. Þetta mun spara heil­mikla fjár­muni en áfram tryggja rétt­láta málsmeðferð. Hver og einn um­sækj­andi fær mál sitt skoðað eft­ir sem áður. Fyr­ir vikið mun rík­is­stjórn­in um leið setja metnað í að búa þeim sem hér fá alþjóðlega vernd tæki­færi til betra lífs, að börn fái kennslu við hæfi og fólk fái at­vinnu­tæki­færi. Það á að vera mark­miðið að geta boðið fólki raun­veru­lega þátt­töku í sam­fé­lagi okk­ar.

Fram­sókn og fíkni­efn­in

Guðni hef­ur áhyggj­ur af fíkni­efn­um „sem flæða inn“ og seg­ir að lítið sé gert. Þetta er rangt. Frétt­ir af efn­um sem gerð hafa verið upp­tæk benda því miður til að markaður fyr­ir fíkni­efni sé tölu­verður. Frétt­irn­ar bera á sama tíma með sér að lög­regla nær ár­angri við að gera upp­tæk efni sem hingað hafa verið flutt. Ég get hins veg­ar ekki stöðvað fíkni­efnainn­flutn­ing með einu penn­astriki þótt fram­sókn­ar­menn haldi það. Fíkni­efna­laust Ísland árið 2000 var sak­leys­is­leg hugs­un sem skilaði litl­um ár­angri. Það þarf að ganga í mál en ekki ríf­ast við sam­starfs­flokka eins og áður tíðkaðist – eða ríf­ast nú í nýrri rík­is­stjórn í sorgar­úr­vinnslu yfir ör­lög­um Fram­sókn­ar.

Rík­is­stjórn­in mun áfram vinna að úr­bót­um til að tryggja ör­yggi fólks­ins í land­inu. Guðni get­ur varið tíma sín­um í að leysa vanda Fram­sókn­ar­flokks­ins. Ég tel mig vita að for­ysta flokks­ins sé hæst­ánægð með það. Og Miðflokk­ur­inn reynd­ar líka.

Greinin birtist fyrst í Morgunblaðinu 29. apríl 2025